Gewoon Kitty
Kitty Berends
Ik ben Kitty Berends. Met AandachtigGezelschap maak ik ruimte voor ontmoeting, structuur en plezier. Soms groot, soms klein. Maar altijd op maat.
Soms ben ik een vertrouwd gezicht om mee op pad te gaan.
Soms een luisterend oor aan de keukentafel. Soms degene die helpt om weer iets te ondernemen wat lang bleef liggen.
Altijd afgestemd. Altijd in contact.
Ik werk zelfstandig, met ervaring, en met oog voor wat nodig is.
Niet als vrijwilliger, maar als professional — iemand op wie je kunt bouwen en die aanvoelt wanneer ze leidt, volgt of gewoon naast je staat.
AandachtigGezelschap draait voor mij om levenslust.
Om durven openstaan. Om blijven ontdekken — ook op latere leeftijd. En om iemand zijn, voor wie je met plezier de deur opent.
Mijn dagdroom…
Ergens aan de rand van een dorp,
waar de heggen wat hoger groeien en de dagen soms wat stiller zijn,
ligt een poort die zelden gebruikt wordt.
Op een ochtend gaat hij open.
Niet met veel lawaai, maar met een vriendelijk klikje.
Aan de andere kant staat iemand — niet jong, niet oud, maar vol leven.
Ze heeft koffie bij zich. En tijd. En nieuwsgierigheid.
Ze komt niet om iets over te nemen,
maar om iets terug te geven: aandacht, lichtheid, ruimte.
Ze wandelt mee, denkt mee, lacht mee.
Zonder haast, zonder haast te maken.
En langzaam verandert er iets.
Er wordt weer gelachen aan de eettafel.
Een jas wordt van de kapstok gehaald.
Er wordt gebeld voor een tentoonstelling. Of een ijsje.
Niet alles hoeft groot te zijn.
Een ochtend kan genoeg zijn. Een verhaal. Een uitstapje. Een blik.
Maar het is precies wat nodig is om de wereld weer een stukje open te zetten.
En als de poort weer sluit, ruist de blauwe regen.
En blijft er iets achter:
iets warms, iets echts, iets dat weer zin geeft aan morgen.
In den beginne…
Mijn werkende leven kende vele vormen: organiseren, begeleiden, creëren — maar altijd met mensen, altijd in beweging.
Maar ergens onderweg merkte ik dat de vonk doofde — te druk, te vluchtig, te weinig echt.
Dat besef was mijn keerpunt. Ik vroeg me af: waar klopt het voor mij wél? Wat geeft mij voldoening, betekenis, licht?
En precies daar begon AandachtigGezelschap.
Niet als een plan, maar als een verlangen: om mensen bij te staan op een manier die verrijkt, die doet glimlachen, en die weer zin geeft aan de dag.
Voor de ander — én voor mijzelf.